ورزشکارانی که با چنین روش ها یی اقدام به کاهش وزن بدن خود می کنند ، حتی با دو ساعت استراحت پس از تمرین ، باز هم احساس خستگی شدید می کنند و قادر به پی گیری کامل دوره تمرینی نخواهند بود . از سوی دیگر ،از کارایی سیستم قلبی – تنفسی  این ورزشکاران کاسته می شود و احتمال آسیب پذیری نیز افزایش می یابد.

فعالیت شدید و دراز مدت سبب افزایش دمای رکتال این ورزشکاران (حتی تا 42 درجه سانتی گراد ) می شود و نیز سطح میو گلوبین خون شان به بیش از 50 میلی گرم بر لیتر می رسد .

از نظر پزشکان و متخصصان علم تغذیه ، این شیوه کاهش وزن نگران کننده ترین روش به شمار می رود . در مجموع ، این روش سبب مشکلات گوناگونی می شود از جمله :

1-       اختلال در عملکرد مثانه و کاهش سطح کلسترول مفید خون

2-       اختلال در عملکرد سلول های خونی

3-       عفونت روده و لوزالمعده (پانکراس )

4-       باهث کاهش حجم خون و بی نظمی قلبی و حتی مرگ ورزشکار می شود .

که همه این عوامل می توانند علت افت عملکرد هوازی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل (که به صورت تدریجی کاهش وزن داشتند ) باشند .

در همین زمینه ، گروه دیگری از پژوهندگان نتایج مشابهی را گزارش کردند .

آن ها نشان دادند که کاهش سریع وزن ، نسبت به کاهش تدریجی آن ، آثار ناگوار بیش تری بر استقامت عضلانی کشتی گیران وارد می آورد که ممکن است به  دلیل کاهش وزن بیش تر ، تحریکات عصبی و کاهش حجم پلاسما باشد . همچنین  نشان داده شد که به ازای یک درصد کاهش وزن از طریق آب بدن ورزشکار ، حرارت عمقی بدن سه دهم تا نیم ( 3/0- 5/0) در جه فارنهایت افزایش می یابد که چه بسا عملکرد را در اثر خستگی زود رس با مشکل مواجه کند .

تاريخ  ارسال:شنبه 7 خرداد 1390 - 12:48

کد:2110

تعداد بازديد: 1272