به اعتقاد روانپزشكان و روانشناسان انسان يك مجموعه زيستي- رواني و اجتماعي است يعني تغييرات محيط دروني و بيروني در نحوه زندگي ،سلامت و بيماري وي مؤثر است با گسترش تكنولوژي پزشكي و پيشرفت علوم "نوروپسيكولوژي " "نورو آندوكرينولوژي " "نوروشيمي " " پسيكوفارماكولوژي " و " پسيكونورو ايمولوژي " تأثيرات جسم و روان وبالعكس مشخص گرديده و اين دو عامل تفكيك ناپذير به نظر مي رسد . % 70 كل بيماريهائي كه انسان مبتلا مي شود ارتباط نزديك با نحوه زندگي و نگرش وي به جهان هستي دارد . يعني ارتباط به طبقه اجتماعي ، شغل ، وراثت ، تعداد فرزندان ، رشد جسمي و رواني دوره كودكي دارند .
ورزش همان ارزشي را كه خواب و استراحت براي مغز دارند براي بدن دارد ، يعني باعث ذخيره سازي انرژي مي شود . فشار روحي بوسيله ورزش كردن كاهش مي يابد . تمرينات مرتب روزانه شرايط قلبي – عروقي و تنفسي و انقباض عضلاني را سبب مي شود و در نهايت فرد تصور مثبتي از خود در ذهنش ايجاد مي كند . شخص ورزشكار معمولاً احترام بيشتري به خود مي گذارد و شايد از اين جهت ورزش مي تواند در درمان افسردگي و اضطراب نقش با اهميتي داشته باشد .
كيفيت زندگي با ورزش بهتر مي شود ، ممكن است طول عمر با ورزش كردن اضافه نشود ولي با تمرينات مرتب مي توان 20سال ، 40 ساله زندگي كرد ، يك ورزشكار بيشتر به قانون احترام مي گذارد و اجاره نمي دهد كه ديگران به حقوقش اجحاف نمايند چون در هر ورزشي قوانين و مقررات خاصي وجود دارد كه ورزشكار خود را ملزم به رعايت اين قوانين مي داند .
براي بهتر زندگي كردن به تحريك فيزيكي بيشتر نياز داريم تا فيزيولوژي بدن در حد مطلوب باقي بماند و بتوانيم در فشارهاي روحي و جسمي مقاومت بيشتري داشته باشيم .
خشايار نيكخو (كارشناسي ارشد روانشناسي )
تاريخ ارسال:پنج‌شنبه 6 مرداد 1390 - 15:38
کد:2515
تعداد بازديد:
803
