لزوم آشنایی با حقوق ورزشی

پیشتر گفته شد، حقوق از جمله علومی است که در تمام حوزه‎های اجتماعی و تمام امور وابسته به روابط انسان‎ها با یکدیگر و با جامعه، دخالت و حضور دارد.

به همین دلیل، وسعت حوزۀ علم حقوق به اندازۀ وسعت تمام فعالیتهای اجتماعی انسان می‎باشد و بر همین اساس، شاخه‎های متعددی از حقوق بوجود آمده است. مثلاً « حقوق صنفی» ورزشی، یا حقوقی که از تمام قوانین و مقررات موجود حاکم بر امور یک صنف، حرفه یا یک فعالیت خاص اجتماعی (ورزش) شکل گرفته و تشکیل ‎شده است.

وجود حقوق صنفی، اقتضا دارد تا صاحبان حرفه‎ها و مشاغل و فعالین عرصه‎های اجتماعی از جمله فعالین در عرصۀ ورزش، ضرورتاً با حقوق یا قوانین و مقررات حرفه و فعالیت خود آشنا باشند تا علاوه بر پیشگیری از بروز مسئولیتهای حقوقی ناشی از فعالیتهایشان، مانع از گرفتار شدن و متضرر شدن خود و مانع از گرفتاری و ورود زیان به دیگران و به جامعه نیز باشند و در هنگام بروز مشکل حقوقی، شرایط دفاع و تعیین حق و میزان آن و مشخص کردن کسی که حق با اوست و یا حق بر اوست، بهتر فراهم باشد. بویژه که جهل به قانون مسموع نیست.

در این باره، باز هم یادآوری می‎شود، بر خلاف تلقی عموم که حقوق را فقط برای حضور در مراجع قضایی و برای حل اختلافات و دعاوی بوجود آمده می‎دانند، حقوق در ذات خود، ابتدا وظیفه مهم پیشگیری از بروز اختلافات و حوادث مسئولیت‎زا را می‎پرورد. امر و نهی‎های حقوق و رهنمودهای آن پیش از اینکه حکم برای حل اختلافات باشند، دلیل برای پیشگیری از بروز اختلافات هستند.

پس اگر حقوق ورزشی مطرح و گفته می‎شود لازم است ورزشکاران، مربیان، معلمین و مدیران ورزشی به حقوق مربوط به تخصص و فعالیت خود آشنا باشند، ابتدا برای پیشگیری از بروز حوادث دارای مسئولیت حقوقی و برای پیشگیری از بروز اختلافات حقوقی است. خصوصاً که پیشگیری از وقوع حوادث ورزشی، حول تکلیف اصلی و محوری مراقبت از سلامتی ورزشکاران، جزء اولین و مهمترین تکالیف حقوقی فعالین عرصه ورزش می‎باشد.

اما حل اختلافات و فراهم نمودن شرایط دفاع بهتر در هنگام وقوع حوادث اجتناب ناپذیر ورزشی، هدف فرعی آشنایی با حقوق ورزشی، می‌باشد. در این باره به یک مثال توجه کنید؛

چنانچه یک مربی ورزشی، بدلیل آشنا نبودن با حقوق ورزشی، باعث آسیب دیدن یا ورود زیان به شاگردان خود شود، این ناآگاهی ضمن اینکه سبب آسیب رسیدن به ورزشکارانی شده که برای کسب سلامتی به ورزش روی آورده‎اند، اگر آنها برای احقاق حق خود علیه مربی، شکایت کنند در چنین وضعیتی، مربی نیز ناچار است علاوه بر حضور در مراجع قضایی که معمولاً خوش‎آیند افراد نیست برای دفاع از خود وکیل نیز استخدام نماید و هزینه‎هایی را هم متحمل گردد.

تمام این اقدامات اگر منجر به محکومیت او نشود در واقع، استفاده از روش درمان است. اما اگر همین مربی با حقوق ورزشی آشنا بود و بواسطه همین آشنایی، از وقوع حادثه مزبور جلوگیری می‎کرد، در اصل از وقوع آسیب یا زیان به ورزشکاران، حضور در مرجع قضایی، استخدام وکیل و.... هم پیشگیری کرده بود. پس حقوق ورزشی و آشنایی با آن و آگاهی از آن، بی گمان در راستای منافع جامعۀ ورزش، ورزشکاران و مربیان و مدیران ورزشی می‎باشد و عامل اصلی پیشگیری از وقوع حوادث ورزشی است.

بنابراین، ورزشکاران، مربیان، معلمین و مدیران ورزشی باید با حقوق خود آشنا باشند و برای بدست آوردن آشنایی بیشتر از انجام هیچ تلاشی کوتاهی نکنند.


دکتر محمد احسنی فروز

مسئول کمیته قضایی

تاريخ  ارسال:سه شنبه 6 اسفند 1392 - 10:04

کد:4845-1403