حقوق ورزشی
لزوم رعایت تجانس در ورزش

تجانس در ورزش به معنای ساماندهی ورزش‎ها با لحاظ جنس آنها در راستای پیشگیری از حوادث ورزشی، نیز از تکالیف پر اهمیت مدیران ورزشی است.

به بیان دیگر، در مورد تجانس با توجه داشتن به جنس و نوع ورزشها برای امر ساماندهی، افزون بر مدیران مستقیم مانند معلمان ورزش و مربیان باشگاههای بزرگ، اصولاً مدیران غیر مستقیم هم تکلیف دارند و در واقع رعایت تجانس در ورزش عمدتاً از وظایف اینگونه مدیران است.

برای نمونه، مدیر یک مجموعه ورزشی بزرگ که در آن، امکان فعالیت همـزمان در رشته‎های مختلف ورزشی وجـود دارد نباید اجازه دهد در بخشی از زمین چمن، عده‎ای از ورزشکاران، فوتبال بازی کنند و در اطراف همان زمین، ورزشکاران رشته دو و میدانی مثلا به پرتاب دیسک مشغول باشند. یا معلم ورزش که می‎خواهد تعداد زیادی دانش آموز را در یک ساعت به ورزشهای مختلف مشغول کند نباید اجازه دهد در کنار زمین بسکتبال، تعدادی هم به تنیس روی میز بپردازند. یا مربی ورزش تکواندو نباید کلاس خردسالان مبتدی را نزدیک و در کنار محل برگزاری مبارزه‎های جمعی کمربندهای قرمز و مشکی بزرگسالان، تشکیل دهد. هر یک از این اقدامات، خلاف مقررات است و اجازه و انجام آنها اگر منجر به حادثه شود، مسئولیت حقوقی برای مربیان و مدیران ورزشی در پی خواهد داشت.

***نکته مهمی که در نقض مقررات مربوط به سازماندهی و تجانس، قابل توجه است و مربیان و مدیران ورزشی باید حتماً آن را مد نظر داشته باشند این است که تحقق حوادث ناشی از عدم سازماندهی و عدم رعایت تجانس، به نوعی می‎تواند مسئولیت کیفری که شدیدترین مسئولیت حقوقی است را به همراه داشته باشد و مشکلات جدی برای ایشان بوجود آورد.
ضمن اینکه بحث توجه به سازماندهی و تجانس و مد نظر داشتن قابلیتها و تواناییهای ورزشکاران برای ساماندهی و جنس فعالیت ورزشی، در راستای تکلیف محوری حفظ سلامت آنها اختصاص به زمان و مکان خاص ندارد، بلکه در تمام فعالیتها و برای هر زمان و مکان ورزشی مطرح می‎باشد.

حتی در حین انجام مسابقات رسمی هم اگر مسئولین مربوطه وضعیتی را مشاهده کردند که موجب نقض اصول سازماندهی است یا در تعارض با امر تجانس در ورزش می‎باشد باید بلافاصله آن مسابقه را متوقف و تا مشکل برطرف نشده، آغاز دوباره آن را اجازه ندهند.

در همین راستا مثلاً اگر در حین مسابقات تکواندو که میان ورزشکاران با کمربند مشکی دان1 به بالا برگزار شده، داور به هر نحوی متوجه شد که یکی از دو حریف، دارای کمربند پایین‎تر مثلاً کمربند آبی است باید بلافاصله مسابقه را متوقف کند تا تعیین تکلیف شود.
همچنین است اگر کُچ تیمی متوجه شد که مبارز او در حین مبارزه نسبت به حریفش بشدت ضعیف‎تر است و بطور فاحش از مهارت پایین‎تر برخوردار می‎باشد و در صورت تداوم مسابقه ممکن است، حریف ضعیف، آسیب ببیند، باید از ادامه آن مسابقه جلوگیری کند. سایر مسئولین مربوطه هم اگر ناظر بر مسابقه‎ای بودند که با تفاوت فاحش طرفین مسابقه در مهارت، برگزار شده و احتمال رخ دادن حادثه می‎رود، نباید اجازه دهند این مسابقه ادامه پیدا کند. فرقی نمی‎کند که آن مسابقه دقیقاً مطابق مقررات برگزار شده باشد یا خیر. پس در ورزشهای انفرادی مانند رشته‎های رزمی هرگاه هر دو ورزشکار مسابقه دهنده، از نظر وزن، درجه کمربند، سن و دیگر شرایط یکسان بودند ولی یکی از آنها از لحاظ قدرت بدنی یا مهارت نسبت به دیگری تفاوت فراوان داشت، بنحوی که در صورت انجام یا ادامه این مسابقه، وقوع حادثه ورزشی ممکن و متصور است، اصولاً مربی، کُچ، داور و حتا دیگر دست اندرکاران امور نباید اجازه دهند آن مبارزه یا مسابقه برگزار شود یا تداوم یابد.
چنین تفاوتی اگر در حین مسابقه معلوم شد و کسانی که می‎توانند مانع از ادامه شوند، مانع نشدند، داور باید مسابقه را قطع و با مشورت مسئولین مربوطه تعیین تکلیف نماید.

به هر حال، رعایت تجانس، متناسب با موضوع و ورزش‎هایی که ممکن است بطور همزمـان در یک مکان برگـزار شوند در حالیکه این همزمانی و هم مکانی می‎تواند برای ورزشکاران خطر بهمراه داشته باشد مطرح است و ضروری می‎باشد. رعایت نکردن آن هم می‎تواند شدیدترین، مسئولیت (مسئولیت کیفری) در پی داشته باشد.


دکتر محمد احسنی فروز
مسئول کمیته قضایی فدراسیون

تاريخ  ارسال:دوشنبه 8 دي 1393 - 08:59

کد:8020-1403