نصر بعد از خداحافظی از تیم ملی تکواندو:
خداحافظی، جسارت می خواهد

شناسه خبر: 11769   يكشنبه 29 آذر 1394 - 11:57

||| روزنامه ايران ورزشي |||

به یکباره و به صورت غیر مترقبه‌ای در حاشیه رقابت‌های لیگ برتر تکواندو اعلام کرد که از دنیای قهرمانی تکواندو خداحافظی می‌کند. تصمیمی که علیرضا نصر‌آزادانی ملی‌پوش با اخلاق و کاپیتان با تجربه تیم ملی تکواندو آن را پس از پیروزی در لیگ اعلام کرد. این در حالی است که او پیش‌تر گفته بود که تا پایان المپیک 2016 در دنیای قهرمانی می‌ماند اما زودتر از این زمان خداحافظی کرد. حالا او تمام حواس خود را می‌خواهد معطوف مربیگری کند و گام به گام جلوتر برود تا روزی مربیگری تیم ملی را بر عهده بگیرد. علیرضا نصر آزادانی می‌گوید: «می‌خواستم در سکوت و بی‌سروصدا از دنیای قهرمانی خداحافظی کنم و در عین حال همیشه خداحافظی در اوج را در نظر داشتم. این فضا در لیگ برتر فراهم شد و خداحافظی خودم را به یکباره اعلام کردم.» با علیرضا نصرآزادانی درباره اهداف و برنامه‌هایش پس از خداحافظی از دنیای قهرمانی گفت‌وگو می‌کنیم.

***خداحافظی غافلگیرکننده‌ای داشتی.

می‌خواستم بی‌سروصدا خداحافظی کنم به همین دلیل تصمیم گرفتم در این هفته از رقابت‌های لیگ خداحافظی خودم را اعلام کنم. کسی از این تصمیم خبر نداشت حتی پولادگر هم تعجب کرد. به هر حال باید یک روز خداحافظی می‌کردم و شرایطی که مدنظرم بود در حاشیه رقابت‌های لیگ برایم فراهم شد.

***پس از پیروزی در لیگ هم خداحافظی کردی.

همیشه دوست داشتم در اوج کنار بروم. البته قبلا گفته بودم که پس از پایان المپیک 2016 یا پایان رقابت‌های لیگ کنار می‌روم اما فشار زیادی روی من بود و نمی‌توانستم همزمان هم سرمربی باشم و هم بازیکن به همین دلیل سرمربیگری را برگزیدم.

***دوست نداشتی در یک مراسم رسمی و با تشریفات از دنیای قهرمانی کنار بروی؟

برخی از ورزشکاران را می‌دیدم که آنقدر ضعیف می‌شوند که به ناشناخته‌ترین حریفان می‌بازند و بعد خداحافظی می‌کنند. دوست نداشتم به آن مرحله برسم. شاید به لحاظ جسمی همچنان بتوانم مبارزه کنم، حتی در رقابت‌های لیگ مقابل یکی از بهترین تکواندوکاران وزن پنجم لیگ پیروز شدم اما برای ماندن در دنیای قهرمانی انگیزه و میل به پیروزی هم نیاز است. وقتی می‌بینم این شور و هیجان در وجود تکواندوکاران جوان دیگری است پس ترجیح می‌دهم که این فضا در اختیار آنها باشد.

***حالا همه تمرکز خودت را صرف مربیگری می‌کنی؟

12 سال از زندگی من در تکواندو و اردو و تمرین گذشت. اصلا زندگی‌ام را براساس تکواندو تنظیم می‌کردم. خدا را شکر افتخارات خوبی را هم به دست آوردم. به نظرم الان فرصت این است که در حرفه مربیگری تجربه‌ام را بالا ببرم. از زمانی که هدایت تیم گیتی‌پسند را بر عهده گرفته‌ام متوجه سختی کار مربیگری شده‌ام. می‌خواهم در این حرفه نیز افتخار آفرین باشم.

***به مربیگری در تیم ملی هم فکر می‌کنی؟

این افتخار بزرگی است مثل بازی کردن در تیم ملی اما الان زود است و باید آرام آرام جلو بروم. باید تجربه‌ام را بالا ببرم و آزمون و خطاهای زیادی را تجربه کنم تا ان‌شاءا... یک روزی هم در تیم ملی حضور پیدا کنم. به هرحال کمک به تکواندو وظیفه همه ماست و من هم می‌خواهم همیشه به تکواندو کمک کنم.

***دلتنگ شیاپ‌چانگ و مبارزه نمی‌شوی؟

حتما دلتنگ می‌شوم. من در تکواندو بزرگ شدم و سال‌ها در اردوها و مسابقات بودم اما این بخشی از زندگی حرفه‌ای یک ورزشکار است که یک روز خداحافظی کند. خداحافظی کردن جسارت می‌خواهد.

***به نظرت به همه هدف‌هایت در دنیای قهرمانی رسیدی ؟

در طول این چند سال مسابقات مختلف جهانی، جام جهانی، قهرمانی آسیا، بازی‌های آسیایی، ارتش‌های جهان و... را تجربه کردم و مدال طلای همه این رقابت‌ها را هم دارم. از این بابت خیلی خوشحالم وقتی به مسیری که پشت سر گذاشته‌ام نگاه می‌کنم جای حسرتی برایم باقی نمانده است اما از 8 سال پیش تلاش کردم به المپیک راه پیدا کنم و مدال المپیک را به دست بیاورم اما این اتفاق نیفتاد. البته من همه تلاشم را کردم و برای رسیدن به این هدف بزرگ از هیچ تلاشی دریغ نکردم اما قسمت من نبود به المپیک راه پیدا کنم. شاید این تنها هدفی بود که در تکواندو به آن نرسیدم اما من برای رسیدن به هدفم تلاش کردم و از این جهت خوشحالم اما اگر کم می‌گذاشتم شاید امروز خیلی حسرت می‌خوردم و همیشه در نرسیدن به این هدف خودم را سرزنش می‌کردم. حالا امیدوارم که دیگر دوستانم در این راه موفق بشوند و به هدفشان در المپیک برسند.

تاريخ  ارسال:يكشنبه 29 آذر 1394 - 11:57

تعداد بازديد: 249

کد:11769-1403