آسیب ACL چه علائم و نشانه هایی دارد؟
آسیب ACL با صدای پاپ، تورم شدید ناگهانی و درد همراه است . معمولا پس از آسیب توان راه رفتن فرد به شدت نزول کرده و ورزشکار احساس خالی کردن زانو را تجربه می کند. در موارد آسیب خفیف، بی توجهی به آسیب منجر به مزمن شدن آن و منجر به احساس دائمی لغزش و ناپایداری بهمراه تحلیل عضلات چهار سر رانی و تورم متناوب خواهد شد .
نکاتی کاربردی پیرامون آسیب ACL و راه های پیشگیری از آن:

*عدم تعادل قدرت عضلاني بين عضلات همسترینگ و چهار سر راني در بروزاین آسیب موثر می باشد . توضيح اينكه، تقويت بيش از حد عضلات چهار سر ران و ضعف همسترينگ ها ريسك آسيب را بالا مي برد.

*امکان رخ دادن این آسیب در تکواندو کاران هنگام استفاده از ضربات دولیو، یوپ ، پانده دولیوچاگی برای پای ستون در تمامی مراحل چرخش ویا در ضربات پرشی همین تکنیکها هنگام فرود برای پای ستون وجود دارد .

*در تکواندو معمولا پس از اینکه ورزشکار یک تکنیک پرشی چرخشی نظیر فیلیپینی، مومدولیوها و حتی دولیو چاگی را اجرا می کند و نمی تواند در زمان فرود تعادل خود را به خوبی حفظ کند، ACL در پای ستون دچار کشیدگی یا پارگی می شود.
*مقایسه الگوهای حرکتی با دو پا و یک پا نشان داده که ریسک آسیب ACL در حرکاتی که با یک پا انجام می شود، بیشتر است.

*اصلاح وضعیت قرارگیری پاها در حین حرکات ورزشی، همچنین اصلاح ناهنجاری های اسکلتی عضلانی بایستی یکی از اقدامات برای پیشگیری از آسیب ACL باشد.

*توجه به جنبه های عصبی عضلانی از جمله تمرینات حس عمقی، تمرینات فعال سازی عضلات عمقی بدن و تمرینات هماهنگی درون مفصلی، می تواند در پیشگیری از آسیب ACL بسیار مؤثر باشد.

*خستگی احتمال بروز آسیب ACL را بالا می برد. پس حتی المقدور در زمان خستگی ذهنی و جسمی از انجام حرکات چرخشی پرشی اجتناب کنید. در همین راستا پیشنهاد می شود تمرینات بدنسازی سرعتی و پلیومتریک در ابتدای جلسه تمرین و پس از گرم کردن اجرا گردد.

*حمایت از مفصل زانو در حین تمرینات سنگین و خسته کننده که به ویژه در افرادی که مستعد آسیب هستند و با تاکید بر حرکات چرخشی پرشی، می تواند در کاهش آسیب ACL اثرگذار باشد.

*به طور کلی احتمال رخداد آسیب ACL در مسابقات بیشتر از تمرین است. البته در رشته هایی همچون تکواندو دیده شده است که آسیب ACL در جلسات تمرین بیشتر حادث شده است.


براي تشخيص اين آسيب از آزمون کشويي قدامي(راست) و آزمون لاچمن(چپ) استفاده مي شود.

نکته :
هميشه هر دو زانو را معاينه کنيد و اين کار را از زانوي غيرمبتلا آغاز نماييد. اين رويکرد به بيمار اطمينان خواهد بخشيد و هرگونه هراس در مورد معاينه را محدود مي‌کند و پايه‌اي براي مقايسه زانوي مبتلا با آن نيز فراهم خواهد نمود. با استفاده از پشت دست، گرمي را به عنوان نشانگر التهاب ارزيابي کنيد.


مجید نیری
سرپرست کمیته پژوهش فدراسیون تکواندو