سالروز ولادت مولی الموحدین حضرت علی (ع) تهنیت باد

شناسه خبر: 9180   شنبه 12 ارديبهشت 1394 - 00:54

ای تو کعبه را نگین، یا امیرالمومنین/ای تو خلقت را پدر ، وی خلائق را امین

حب علی (ع) در قرآن و سنت
عشق پاکان وسيله اي است براي اصلاح و تهذيب نفس نه اينکه خود هدف باشد، اکنون بايد ببينيم اسلام و قرآن محبوبي را براي ما انتخاب کرده اند يا نه؟ قرآن سخن پيامبران گذشته را نقل مي کند مي گويد همگان گفتند:
(( ما از مردم مزد نمي خواهيم تنها اجر ما برخداست )) اما پيغمبر خاتم خطاب مي کند : بگو از شما مزدي را درخواست نمي کنم مگر دوستي خويشاوندان نزديکم.

در اين جاي سئوال است که چرا ساير پيامبران هيچ اجري را مطالبه نکردند و نبي اکرم (ص) براي رسالتش مطابه مزد کرد؟ قرآن خود به اين سئوال پاسخ مي دهد: بگو مزدي را که درخواست کردم چيزي است که سودش عايد خود شماست. مزد من جزء بر خدا نيست.
مراد از (( قربي )) هر که باشد مسلماً از برجسته ترين مصاديق آن علي (ع) است. فخر
رازي مي گويد: زمشخري در کشاف روايت کرده : (( چون اين آيه نازل گشت : گفتند يا رسول الله ، خويشاونداني که برما محبتشان واجب است کيانند؟ فرمود : علي و فاطمه و پسران آنها ))
از اين روايت ثابت مي گردد که اين چهار نفر (( قرباي )) پيغمبراند و بايست از احترام و دوستي مردم برخوردار باشند و در اين مطلب از چند جهت مي توان استدلال کرد:
1- آيه (( الا الموده في القربي ))
2- بدون شک پيغمبر فاطمه را بسيار دوست مي داشت و مي فرمود : (( فاطمه پاره تن من است بيازارد مرا هر آنچه که او را بيازارد )) و نيز علي و حسنين را دوست مي داشت.
همچنانکه روايات بسيار و متواتر در اين باب رسيده است. پس دوستي آنان برهمه امت واجب است. زيرا قرآن مي فرمايد: (( از پيغمبر پيروي کنيد شايد راه بيابيد و هدايت شويد )) و اينها دلالت مي کند که دوستي آل محمد – که علي و فاطمه و حسنين هستند – برهمه مسلمين واجب است.
از پيغمبر نيز راجع به محبت و دوستي علي (ع) روايات بسيار رسيده است:
سيوطي روايت مي کند که پيغمبر فرمودند : دوستي علي ايمان است و دشمني وي نفاق
ونيز اهل سنت رواياتي از پيغمبر نقل کرده اند:
محب طبري از عايشه روايت مي کند که گفت : پدرم را ديدم به صورت علي (ع) بسيار نگاه مي کرد . گفتم : پدرجان! تو را مي بينم که به صورت علي (ع) بسيار مي نگري ؟ گفت :
دخترک ! از پيغمبر خدا شنيدم که گفت : نگاه به چهره علي (ع) عبادت است.
رمز جاذبه علي (ع)
جاذبه و محبت در درجات بالا عشق ناميده مي شود. علي (ع) محبوب دلها و معشوق انسانهاست چرا؟ و در چه جهت؟ مسلماً ملاک دوستي او جسم نيست زيرا جسم او اکنون در بين ما نيست و ما آن را احساس نکرده ايم. و باز محبت علي (ع) از نوع قرماندوستي که در همه ملت ها وجود دارد نيست. هم اشتباه است که بگوئيم محبت علي (ع) از راه محبت فضيلتهاي اخلاقي و انساني است، و حب علي (ع) حب انسانيت است. درست است علي (ع) مظهر انسان کامل بود و درست است که انسان نمونه هاي عالي انسانيت را دوست مي دارد اما اگر علي (ع) همه اين فضائل انساني را که داشت، مي داشت، آن حکمت و آن علم ، آن فداکاريها و از خود گذشتگيها، آن تواضع و فروتني و... اما اگر رنگ الهي نمي داشت، مسلماً اينقدر که امروز عاطفه انگيز و جهت خيز نبود.
علي (ع) از نظر محبوب است که پيوند الهي دارد. در حقيقت پشتوانه عشق علي (ع) پيوند جانها با حضرت حق است که براي هميشه در فطرتها نهاده شده و چون فطرتها جاوداني است مهر علي (ع) نيز جاودان است. نقطه هاي روشن در وجود علي (ع) بسيار است اما آنچه براي هميشه او را درخشنده و تابان قرارداده است ايمان و اخلاص اوست و آن است که به وي جذبه الهي داده است

تاريخ  ارسال:شنبه 12 ارديبهشت 1394 - 00:54

تعداد بازديد: 200

کد:9180-1403