* تایلند قسر در رفت!

نماینده وزن ۵۸- کیلوگرم که از رده سنی نوجوانان، همیشه به مبارزه با تایلندی‌ها به چشم انتقام نگاه می‌کند، در دور چهارم رقابت‌های قهرمانی جهان به مصاف "نوتهاوی کلامپاگ" رفت. «می‌خواستم آن مبارزه با اختلاف ۱۲ امتیاز تمام شود. یک بار با او در تورنمنت آزاد کره جنوبی مبارزه کرده بودم و بار دیگر همین چند ماه پیش در تورنمنت هلند مسابقه دادیم. در آخرین دیدارمان که هلند بود، کارمان کمی گره خورد و من دو بر صفر او را بردم. برای همین، به من می‌گفتند این بازیکن خطرناکی است و شاید برایم دردسر ساز شود. به نوعی همه احساس خطر می‌کردند. همین صحبت‌ها باعث شد تا انگیزه‌ام بیشتر شود اما حیف شد. می‌خواستم این بازیکن را ۱۲ تایی کنم اما اختلاف‌مان ۱۰ امتیاز شد. دفعه بعدی که با او مسابقه بدهم برنامه ویژه‌ای برایش دارم.»

* می‌دانستم مکزیک چه می‌خواهد و همان کار را کردم

فرزان برای راهیابی به مرحله نیمه‌نهایی و قطعی شدن مدالش، باید با نماینده مکزیک مسابقه می‌داد: «تکواندوکار خوبی بود. قلق خاص خودش را داشت و طبق آنالیزی که با کادرفنی داشتم، با او بسته مبارزه کردم. می‌دانستیم او به دنبال چه چیزی است و برای شکستش دقیقا همانطور که باید و لازم بود، مسابقه دادم و در پایان ۹ بر ۲ برنده شدم.»

*مچ، ساق و زانویم را با باند بسته بودم

سونامی تکواندوی جهان که با چهار پیروزی به مرحله نیمه‌نهایی راه یافته بود، می‌بایست پس از استراحتی ۲۴ ساعته، برای تعیین رنگ مدالش مبارزات خود را آغاز کند:« بعد از اینکه ۴ برد بدست آوردم و مبارزات مرحله مقدماتی به اتمام رسید، راهی هتل شدیم. راستش زیاد به مبارزات روز بعد فکر نمی‌کردم، من با سجاد مردانی هم اتاق بودم و او می‌گفت باید برای فردا تمرکز کنم اما من اصلا در حال و هوای مسابقات فردایم نبودم و هیچ نگرانی بابت نیمه‌نهایی نداشتم.» فرزان با اشاره به شروع درد‌هایش در شب قبل از مبارزات نیمه نهایی اظهار داشت:«این دو روزه بودن مسابقات واقعا کار را سخت کرده بود. شب بعد از مرحله مقدماتی به خاطر مبارزات صبح، درد زیادی داشتم و فردایش یعنی روز دوم مسابقات با زانو و مچ بسته راهی سالن شدم. خستگی پا‌هایم اذیت می‌کرد چرا که در ۴ مبارزه مقدماتی به خاطر کوتاهی قد حریفانم، مدام از ضربات بالا استفاده می‌کردم. اما هرطور بود، باید برای رقابت‌های نیمه‌نهایی و فینال آماده می‌شدم.»

*بعد از نیمه نهایی فقط گریه کردم

فرزان عاشورزاده برای راهیابی به فینال وزن دوم، مبارزه‌ای سخت و نفس‌گیر را پشت سر گذاشت، جایی که همه فکر می‌کردند، پدیده تکواندوی ایران قرار است با مدال برنز به کشور برگردد. او که در رقابت با روسیه و در ثانیه‌های پایانی راند سوم ۱۱-۵ عقب بود، در ‌‌نهایت مبارزه را به تساوی کشاند و در راند طلایی، برنده این پیکار شد. «بازیکن روس خیلی خوب بود. "روسلان پوسیف" پیش از راهیابی به نیمه نهایی تکواندوکاران خوبی را برده بود و به نوعی در جدول خودش همه را شگفت زده و غافلگیر کرد. به همراه کادرفنی او را آنالیز کرده بودیم. باتوجه به مسابقات قبلی و نتایجش انتظار این نوع مبارزه را داشتم، قد "روسلان" از من کوتاه‌تر بود و فقط فرار می‌کرد. ضمن اینکه من تحت تاثیر جو سالن قرار گرفته بودم و همین شرایط را تغییر داد.»

تکواندوکار ۱۸ ساله کشورمان که تک تک لحظات مبارزه نیمه نهایی‌اش را به خوبی به یاد می‌آورد، اینطور ادامه داد: «برنامه خاصی برای او داشتم اما او تنها برنامه‌اش، گرفتن امتیاز از طریق مشت بود که اتفاقا هرچه می‌زد توسط داوران تایید و تبدیل به امتیاز می‌شد. به خودم آمدم و دیدم نزدیک به پایان راند آخر است و من ۶ امتیاز عقب هستم. واقعا این که در آن ۱۵ ثانیه چه بر من گذشت، قابل توصیف نیست. در تمام لحظات؛ زحمات خودم، کادرفنی و تمرینات دور سرم می‌چرخید. اینکه اگر نشود، اگر تمام شود و نتوانم. به هرحال مسابقات جهانی بود، اگر یک تورنمنت بود می‌توانستم با مدال برنز کنار بیایم اما اینجا شیاپ چانگ جهانی بود، جایی که مدت‌ها برایش زحمت کشیده بودم و همه زحماتم در معرض خطر بود. در آن لحظه، فقط خدا قوت قلب من شد و می‌گفتم باید بگیرم، این لحظه زمانی است که باید مزد زحماتم را بدست آورم. بعد از اینکه در چند ثانیه حملات بي وقفه بازی ۱۱-۱۱ مساوی شد و در راند طلایی برنده شدم واقعا جانی برایم نماینده بود. باید بگویم از همه توان و جانم براي اين مبارزه گذاشتم. بعد از پیروزی فقط گریه می‌کردم. تماشاگر‌ها گیج شده بودند و فکر می‌کردند من بازی را واگذار کردم که اینطور گریه می‌کنم.»

* فکر می‌کردم «کتـبی» آماده‌تر باشد

عاشورزاده که در فینال این مسابقات مقابل نماینده جوان بلژیک ۸ بر ۳ به برتری رسید و قهرمان جهان شد، در خصوص "سی‌محمد کتبی" گفت: «این تکواندوکار بلژیکی ۷ ماه از من کوچک‌تر است و در المپیک نانجینگ مدال برنز گرفت. به طور کل بازیکن خوبی است و تا رسیدن به فینال، مبارزات خوبی داشت. در فینال هم خیلی خوب او را آنالیز کرده بودم و برایش برنامه داشتم. اما باید بگویم انتظار داشتم خیلی آماده‌تر مسابقه دهد.»

* سختی طلای جهان، این مدال را برایم ارزشمند کرد

فرزان که هنوز هم در حال و هوای مبارزه با نماینده روسیه است. معتقد است که آن مسابقه و سختی‌هایش درس‌های زیادی به او داد و باعث شد تا طلای این رقابت‌ها برایش ارزش خاصی داشته باشد: «من در این مدت حضور در تیم ملی، هیچ وقت چنین شرایطی را تجربه نکرده بودم. واقعا مبارزه با روسیه متوجه شدم، می‌شود در چند ثانیه زحمات شبانه روزی‌ات از بین برود و رنگ مدالت تغییر کرد. بعد از بازگشتم از روسیه همه دوستانم، همشهری‌ها و بقیه می‌گفتند ما بازی را تمام شده می‌دانستیم و فکر می‌کردیم مدال برنز می‌گیری. با اینکه به طور کل خیلی خودم را درگیر مدال نمی‌کنم اما این رقابت‌ها به خاطر مبارزه نیمه نهایی طوری دیگر برایم خاص شد و به قولی مدالش خیلی چسبید.»

* از قهرمان جهان شدن حسـی ندارم

«درست است که می‌گویم این مدال برایم طوری دیگر است اما کلا از اینکه قهرمان جهان شده‌ام، حسی ندارم. شاید برای چند لحظه خوشحالی از به ثمر رسیدن تلاش‌هایت ولی بعد از آن دیگر حسی وجود ندارد. بعد از هر مدال فقط به درس‌ها و تجربیات آن فکر می‌کنم. من بیشتر از عنوان تیمی‌مان خوشحالم. وقتی کل تیم می‌تواند به افتخار برسد شیرینی خاصی دارد. خوشحالم که توانستیم برای بار دوم قهرمان جهان شویم.»

* برخورد بزرگان تکواندوی جهان، بهترین حس این رقابت‌ها بود

فرزان عاشورزاده در پاسخ به این سوال که بهترین خاطره‌اش از حضور در مسابقات جهانی چه اتفاقی بود، گفت: «بعد از اینکه قهرمان جهان شد. تکواندوکاران پرافتخاری مثل "لوپز"، "سروت" و بقیه به من تبریک گفتند و این برایم خیلی ارزشمند بود. درست است که از قهرمانی جهان حسی نداشتم اما اینکه این نفرات به من تبریک می‌گفتند و با من اینچنین برخورد می‌کردند واقعا برایم ارزشمند و دوست داشتنی بود.»

* از باخت هم تیمی‌هایم دلم به درد آمد

سونامی ۱۸ ساله تکواندوی جهان، از تلخ‌ترین اتفاقات این مسابقه به باخت هم تیمی‌هایش اشاره کرد «اتفاقی که برای هم تیمی‌هایم افتاد، واقعا من را ناراحت کرد. به خصوص علیرضا نصرآزادانی که در عین شایستگی و با بدشانسی محض به کره جنوبی باخت. البته من نمی‌دانم حتما حکمتی بوده. یا باخت پای سکوی کاظمی و مهم‌تر از همه مصدومیت سجاد مردانی که شایسته خوش‌رنگ‌ترین مدال این مسابقات بود. از باخت تمام تیمی‌هایم دلم به درد آمد.»

* برای جهانی ۲۰۱۷ روزشماری می‌کنم

عاشورزاده در این مدت برای هر مسابقه ۸ کیلوگرم وزن کم می‌کند و در رقابت‌های جهانی هم سختی زیادی بابت همین مساله متحمل شد. او اما می‌گوید با این طلا، حالا عطش زیادی برای رقابت‌های بعدی دارد: «ورزش حرفه‌ای سختی‌های خودش را دارد و برای رسیدن به بهترین نتایج باید آن را تحمل کرد. بعد از این مسابقات عطش من بیشتر شد، امیدوارم بازهم خدا کمک کند تا بتوانم به همین روند ادامه دهم. من برای جهانی ۲۰۱۷ روزشماری می‌کنم.»

* كسب سهمیه المپیک فقط روی کاغذ، قطعی است!

هوگوپوش وزن دومی تیم ملی کشورمان که با ۱۲۰ امتیاز بدست آمده از طلای جهان حالا با اختلاف زیادی در صدر رنکینگ المپیکی وزن ۵۸- کیلوگرم است، معتقد است هنوز هیچ چیز قطعی نیست و تا زمان اعلام اسامی نفرات کسب سهمیه المیپک ۲۰۱۶ ریو، برای هر مسابقه سرسختانه خواهد جنگيد: «شاید با توجه به امتیازاتم، روی کاغذ همه سهمیه المپیک را برای من بدانند اما تا آخرین لحظه و در هر مسابقه‌ای که حاضر شوم به چیزی غیر از نتیجه‌ای مطلوب فکر نمی‌کنم. البته شاید یک زمان نتیجه مطلوب، شکست باشد. مهم تلاش من است که قطعا تا آخرین لحظه در شیاپ چانگ و در همه مسابقات تلاش خواهم کرد.»

قهرمان تکواندوی جهان در پایان خاطرنشان کرد: با تمام وجودم از استاد مقانلو، بی باک و یوسفی و همینطور مطوری نژاد، پزشک تیم تشکر می کنم که در این مدت به من کمک های زیادی کردند. از تمام مردم ایران هم تشکر ویژه دارم که در این مدت با حمایت‌ها و پیام‌هایشان باعث دلگرمی و انگیزه ما شدند.»