غلامحسن ذوالقدري، رييس سازمان تیم‌های ملی تکواندو را مي‌توان با حضوري 5 دوره‌اي در المپیک به نوعی "المپیکی‌ترین مرد تکواندو ایران" دانست. ذوالقدري که در 3 دوره المپیک بعنوان سرمربی در کنار ملی‌پوشان تکواندو حضور و در المپیک 2004 آتن با کسب دو مدال از دو فرصت ممکن بهترین عملکرد تاریخ تکواندو کشورمان را رقم زده است، قطعا بهتر از هر کسی توانایی تحلیل رويداد المپیک به عنوان مهمترین آوردگاه ورزش جهان را خواهد داشت. در آستانه المپیک ریو پای صحبت مرد باتجربه تکواندوي ایران نشستیم تا ضمن صحبت در خصوص بزرگی میدان المپیک از شرایط ملی‌پوشان کشورمان هم آگاه شویم.


* با توجه به اینکه شما مدت‌ها بعنوان مربی و مدیر سازمان تیم‌های ملی تکواندو، رویداد المپیک را تجربه کردید، تفاوت این مسابقات با دیگر رقابت‌ها را چطوری ارزیابی می‌کنید؟


- مسابقات المپیک هر 4 سال یک‌بار برگزار می‌شود و همین باعث شده است از اهمیت بالایی برخوردار و کشورها سرمایه‌گذاری مضاعفی نسبت به رویدادهای دیگر برای المپیک انجام ‌دهند. من اگر افتخار حضور در این دوره را کنار ملی‌پوشان تجربه کنم برای ششمین بار خواهد بود که در رویداد المپیک حضور داشته‌ام. المپیک نه تنها یک رویداد ورزشی بلکه یک رویداد اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی است. بارها و بارها شاهد بودیم، برخی از روساي جمهور کشورهای شرکت‌کننده در مسابقات حساس حضور پیدا کرده و به خاطر افزایش انگیزه و روحیه‌ ورزشکاران‌شان، مبارزات آنها را از نزدیک تماشا می‌کنند. این مساله نشان می‌دهد المپیک از چه جایگاه و اهمیتی برخوردار است.

در واقع شعار المپیک که «قوی‌تر، سریعتر و بالاتر» است، واقعا با حضور نخبگان ورزش جهان در المپیک معنا پیدا می‌کند و تمام رکوردهای پیشرفته ورزشی در بازيهاي المپیک شکسته و بهترین عملکرد در این مسابقات رقم می‌خورد. این مسائل باعث می‌شود همه ورزشکاران با حداکثر توانشان در این رویداد شرکت کنند. همه نهادهای عمومی پرچم‌های شرکت کننده در المپیک هم دست به دست هم می‌دهند تا نمایندگانشان به صورت شایسته در المپیک شرکت و شایسته‌ترین نتایج را رقم بزنند. علت آن نیز این است که عموم و آحاد جوامع بشری چشم و گوششان در ایام برگزاری این مسابقات به المپیک است. یکی از بزرگترین بسترهای تبلیغاتی برای توان اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ورزشی یک کشور المپیک است و برای همین است که گفته می‌شود المپیک از اهمیت خاصی برخوردار و یک رقابت خاص است.


* با توجه به این مسائل، فدراسیون تکواندو چه برنامه‌ای برای این رویداد خاص داشته است؟


- ما هم تلاش کردیم توجه‌مان خاص باشد و از بدو کسب سهمیه المپیک ریودوژانیرو همه تلاش و بضاعتمان چه از لحاظ کادرفنی و چه مسائل دیگر را به کار بستیم. کادرفنی ما بهترین گزینش ممکن برای کسب سهمیه المپیک و هدایت در المپیک بود و این کادر توانست بهترین و جوانترین‌ها را گزینش و نهایتا از میان 4 سهمیه مردان، 3 سهمیه را کسب کند. کسب این تعداد سهمیه بیشترین تعداد کسب سهمیه در میان دیگر رقبای ما بود و تنها کره‌جنوبی توانست به اندازه ما سهمیه کسب کند و در کنار آن ما در بانوان نیز یک سهمیه را کسب کردیم. چهار نماینده‌ای که برای ما سهمیه کسب کردند. در واقع شایسته‌ترین نفرات در میان خانواده تکواندو بودند و دوران آماده‌سازی سختی را پشت سر گذاشتیم. فدراسیون تکواندو، حداکثر امکانات و بضاعت موجود را در اختیار این نفرات قرار داده و خوشبختانه وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک نیز نسبت به گذشته، حمایت‌های خود را به کار بسته تا بتوانیم به دور از هر مشکلی به مسابقات المپیک اعزام شویم اما حضور در المپیک و روزهای المپیک، روزهای بسیار خاصي است و همه این مسائل باید دست به دست هم بدهد، تا بتوانیم در آن روز خاص ورزشکاران‌مان در ریتم حیاتی قرار بگیرند و بتوانند از همه گذشته، تجربیات و زحمت‌هایی که کشیده‌اند، بهترین استفاده را ببرند.

این مسائل ما را از دیگر رقبای خود مستثنی نمی‌کند و همه رقبای ما نیز تا دندان مسلح هستند تا در المپیک نتیجه بگیرند. تکواندو همیشه برای کشورمان در المپیک افتخارآفرین بوده است و در این دوره نیز بچه‌ها از جان مایه خواهند گذاشت. همه تیم و کادرفنی قلبشان برای اعتلای پرچم کشور می‌تپد و قطعا تلاش خواهند کرد بهترین نتایج را برای کشورمان کسب کنند و امیدواریم به یاری خدا و دعای هموطنان‌مان نتایج تكواندو بهتر از گذشته باشد.

* با توجه به سابقه شما و حضور در 5 رویداد المپیک و مشاهده کسب سهمیه المپیک به شیوه‌های گذشته و سیستم این دوره ، به نظر شما سیستم گرندپری، باعث کاهش استرس ورزشکاران برای حضور در المپیک نخواهد شد؟


- مسابقات گرندپری مسابقات شبه المپیک است و قبول دارم بچه‌ها به نوعی با شرایط حاکم بر مسابقه آشنا شدند و تجربیات خوبی را بدست آوردند اما شرایط حاکم بر المپیک و دهکده مسابقات متفاوت است. خیلی از قهرمان دنیا را سراغ دارم که در رقابت‌های المپیک حذف شدند. ما همه این مسائل را لمس کردیم و تلاش می‌کنیم قهرمانان ما تفکر المپیکی داشته و با یک تصویرسازی ذهنی، با دهکده و شرایط مسابقه آشنا شوند تا در المپیک با همه عوامل خاص آن روز مبارزه و بهترین نتیجه را کسب کنند.


* در سال 2004 شما بعنوان سرمربی تیم‌ملی تکواندو، بهترین نتایج تاریخ تکواندو ایران را با کسب یک مدال طلا و یک برنز رقم زدید، چه عواملی را در آن دوره از نظر روحی، روانی و جسمانی در نظر گرفتید تا به این موفقیت رسیدید؟


- سال 2004 سومین دوره‌ای بود که بعنوان سرمربی تیم‌ملی تکواندو، افتخار حضور در المپیک را داشتم. در المپیک 1992 بارسلون که تکواندو بعنوان رشته‌اي آزمایشی در مسابقات شرکت کرد، برای اولین بار المپیک را تجربه کردم. در المپیک 2000 نیز به عینه حساسیت اين رقابت‌ها را تجربه کردم و سال 2004، زمانی بود که بتوانم همه بضاعت و تجربیات خود را در اختیار تیم قرار بدهم. تیم ما در سال 2004 تیم بسیار خوب و با استعدادي خاص بود و ما توانستیم قبل از اعزام نیز این باور را به وجود بیاوریم که توانایی کسب نتیجه را داریم و خدا را شکر با دعای خیر مردم بهترین نتیجه را با حضور دو ورزشکار و کسب یک مدال طلا و یک برنز بدست بیاوریم. همین باور را در کنار تیم فعلی دارم و شاهد هستم کادرفنی تیم ملی چه زحماتی را شبانه‌روز می‌کشند و خودم نیز شاهد هستم این بچه‌ها چه زحماتی را متحمل و چه عرقی می‌ریزیند. فقط باید در روزهای باقی‌مانده تلاش کنیم، روحشان هم مانند جسم‌شان برای حضور در المپیک آماده و به آن باوری که ما در سال 2004 داشتیم، برسند.


* این روزها جامعه ورزش و مردم توقع کسب 4 مدال را از تکواندوکاران ما در المپیک دارند، چقدر این توقعات منطقی و قابل دسترس است؟


- ما باید این باور را داشته باشیم که می‌توانیم بهترین نتايج را كسب كنيم اما باید، بار مسئولیت را از روی شانه‌های کادرفنی برداریم. هموطنان ما حق دارند با توجه به عملکرد فدراسیون در رویدادهای مختلف توقع بهترین نتایج را داشته باشند. ما نیز به این توقعات مردم عزیزمان احترام می‌گذاریم اما این را هم بپذیرند که المپیک محل رقابت بهترین‌های دنیا است و فقط حداکثر توان حاکم زمین نیست و ما باید با همه شرایط مبارزه کنیم. تكواندو یک رقابت رزمی و انفرادی است و کوچکترین اشتباه ممکن است ما را از کسب مدال بازدارد و چه بسا برخی از حریفان بیشتر از ما کار کرده باشند. ما با احترام و توقعی که جامعه از ما دارد، خیلی منطقی با موضوع برخورد می‌کنیم و همه شرایط را در نظر می‌گیریم تا به خوبی مبارزه کنیم.