يك آسيب بدموقع و يك بدشانسي، سهميه المپيك ریو 2016 را از او گرفت. تكواندوكاري كه با پشتوانه طلاي جهان، طلاي آسيا و طلاي بازيهاي آسيايي، مي توانست يكي از اميدهاي كاروان ايران در برزیل باشد.

بهنام اسبقي در جايگاه دوم رنكينگ المپيكي وزن 68- كيلوگرم بود كه در مسابقات جام باشگاههاي آسيا، با پارگي رباط صليبي رو برو شد. بعد از آن كه زانويش را به تيغ جراحان سپرد، بيش از 7 ماه از ميادين دور شد و نزديك به 300 امتياز از دست داد تا از رنكينگ دوم المپیکی فدراسیون جهانی تکواندو به رنكينگ هفتم برسد. او در مسابقات فينال گرندپري 2015 كه با حضور 8 تكواندوكار برتر دنيا برگزار شد، بدون مدال ماند و تنها با اختلافي كمتر از 20 امتياز با نفر ششم رنكينگ، هفتم شد و بازيهاي المپيك ريو را از دست داد.


در آستانه شروع مبارزات تكواند در بازيهاي المپيك، دقايقي را با بهنام اسبقي به گفت و گو نشستيم، تكواندوكاري كه نه تنها از منظر اعضاي تيم ملي تكواندوي اعزامي به بازيهاي المپيك 2016 كه حتي در نگاه مخالفان و موافقان هم جايش در شياپ‌چانگ ريو و در روز دوم پيكارهاي تكواندو المپيك خالي است.


* چقدر به المپيك فكر ميكني؟


- خيلي زياد. هر روز به آن فكر مي‌كنم و حسرت مي‌خورم. چرا فكر نكنم؟ به هرحال دوست داشتم در اين رقابتها شركت كنم و به مدالش فكر مي كردم اما نشد... از آن روزي كه در مسابقات قهرماني جهاني مكزيك 2013 به مدال طلا رسيدم با خودم قرار گذاشتم تا 4 سال بعد تمام مدا‌ل‌هاي رسمي را بگيرم و از تكواندو خداحافظي كنم. طلاي جهان؛ طلاي آسيا و طلاي بازيهاي آسيايي را بدست آوردم اما قسمت نشد كه در المپيك حضور داشته باشم.


* پس خیلی ناراحتی كه برنامه‌ات عملي نشد!


- ناراحتي برای وقتي است كه كم كاري كني. من واقعا تلاش كردم اما زورم نرسيد و نشد. راستش را بگویم بیشتر حسرت می خورم.


* فکر می کنی در این راه خودت چقدر مقصر بودي؟ مثلا شايد اگر يك جايي امتيازات بيشتري مي گرفتي ...


- من در آن روزها رنكينگ دوم المپيك بود. خب فكرش را نمي كردم كه چند امتياز بخواهد برايم دردسرساز شود. البته اين را هم بگويم در هيچ مبارزه‌اي نبود كه كم كاري كنم و امروز بگويم اي كاش در آن مسابقه تلاش بيشتري مي‌كردم. به هرحال مصدوميت براي همه هست اما فكر نميكني براي تو باشد. در بحث سيستم رنكينگ، مديريت بازي واقعا مهم است. خب من تنها بازيكني بودم كه در ليگ بازي كردم. اشتباه من اين بود كه اولويت بندي نكردم و از نظر اخلاقي به باشگاهم متعهد بودم. كسي كه هدفش ملي است و مي‌خواهد از طريق «رنكينگ سيستم» سهميه المپيك را بدست آورد بايد از هر 10 بازي ليگ، آنهم به خاطر قراردادي كه مجبور است با يك باشگاه به خاطر مسائل مالي ببندد، نهايتا 4 مبارزه انجام دهد. توصيه من اين است اگر ورزشكاري مي‌خواهد از طريق رنكينگ سيستم براي المپيك 2020 برنامه ريزي كند، همه شرايط را در نظر بگيرد.

من سال 2015 بعد از تورنمنت امارات و آن مسابقات سنگيني كه پشت سر گذاشتم بايد كمي احتياط مي‌كردم. فينال مبارزه وزن 68- كيلوگرم در تورنمنت امارات بين من و معتمد بود كه آن بازي بسيار سنگين و حساس بود چراكه به نوعی حكم انتخابي جهاني را براي ما داشت و نتيجه‌اش مهم بود که در آن مسابقه برنده شدم. از قبل درد داشتم و پزشك به من گفته بود اين‌ها علائم پارگی ACL است و بايد مراقب باشم که جدي نگرفتم. بايد بعد از توصيه پزشك به باشگاهم مي‌گفتم كه نمي‌توانم در جام باشگاههاي آسيا شركت كنم و بهتر است استراحت كنم. اگر هم كسي از من ناراحت ميشد، خب ناراحت مي‌شد! اما از نظر اخلاقي متعهد بودم و بر‌ای باشگاهم در آن رقابت‌ها مبارزه کردم که مصدوم شدم البته اين خواست خدا هم بود، شايد اينجا نه يك جاي ديگر مصدوم مي‌شدم، اما به نظرم مي‌شود خيلي از مسائل را كنترل كرد تا بعد اگر اتفاقي افتاد لااقل پيش خودت راحت باشی.


* تو با رنكينگ هفتم و اختلاف امتيازي كم، با بدشانسی سهميه المپيك را از دست دادي. به نظرت «رنكينگ سيستم» منصفانه است؟


- نه منصفانه كه حتي ظالمانه است. رشته‌هاي ديگر كجا مثل تكواندو است؟ اول اينكه 8 وزن جهانی در المپیک می شود، 4 وزن... بعد آمدند گفتند سهميه‌ها را زياد كرده‌ايم که عملا اين اتفاق نيفتاد و در نهايت تنها كره جنوبي و ايران توانستند در گروه مردان سه سهميه بدست آورند و مابقي كشورها دو سهميه يا يك سهميه گرفتند! حتي هيچ كشوري نتوانست هر 4 سهميه را بدست آورد. بعد شما ببينيد در مسابقات كسب سهميه المپيك در قاره آسيا دو كشور مغولستان و اردن سهميه مي‌گيرند كه حتي يكبار هم در مسابقات گرندپري حضور نداشتند! از 16 نفري كه در المپيك هستند، حداقل 7 نفر، حتي مدال جهاني هم ندارند! در صورتيكه مي‌گويند المپيك جاي بهترين‌هاست. انقدر اختلاف واقعا درست نيست. فدراسيون جهاني حداقل مي‌توانست به كسانيكه در جمع 16 نفر بودند و نتوانستند از طريق رنكينگ سيستم سهميه بگيرند، اجازه شركت در مسابقات كسب سهميه قاره‌اي را بدهد، نه اينكه بگويند يك كشور اگر دو سهميه از طريق «رنكينگ سيستم» گرفت، ديگر حق شركت در مسابقات قاره‌اي را ندارد.


* واقعا چه شد كه در مسابقات فينال گرندپري 2015 نتوانستي مدال بگيري و سهميه را از دست دادي؟


- خودم هم هنوز سر در نياوردم كه چه بر سر من آمد. باور كنيد استرس نداشتم و راحت بودم كه با كره‌جنوبي مبارزه مي‌كنم. اما به يكباره عضلاتم گرفت. يك چيزي آنجا جور نبود.


* حالا به حضور در تكواندو فكر ميكني؟


- چرا نبايد فكر كنم. بسيار باانگيزه هستم. من راهم را مي‌روم حالا تا چه پيش بيايد. اين روزها تمريناتم را مثل بهنام قبل از مسابقات قهرماني جهان 2013 انجام می‌دهم. انگار كه هيچ چيز بلد نيستم و همه‌چيز از صفر است. در ليگ شايد در يك وزن بالاتر مبارزه كنم اما در عرصه ملي در همان وزن 68- كيلوگرم مسابقه مي‌دهم. از اين به بعد ديگر براي خودم مبارزه مي‌كنم. در اين سالها هدفم كسب مدال بود و همين شيوه مبارزه‌ام را تحت تاثير قرار داده بود. اما حالا نه... ميخواهم طوري ديگر مسابقه دهم و از تمام توانايي‌هايم استفاده كنم.


* فكر ميكني تكواندوي ايران در المپيك چه نتيجه‌اي را بدست آورد؟


- هر 4 نفر را شانس مدال مي‌بينم. بازيكنانِ ما هميشه در گرندپري‌ها مدال گرفته‌اند و اين رقابتها از نظر فني بالاتر از آن مسابقات نيست. المپيك فقط فشار روحي-رواني است كه باعث حساسيت مي‌شود.


* يعني فكر ميكني اجاره مي‌دهند كه ما 4 مدال را بگيريم؟


- بحث اينكه به ما مدال بدهند، نيست. مدال را به كسي نميدهند. بايد براي گرفتن آن تلاش كرد. قطعا داوري ميتواند تاثيرگذار باشد مثلا با امتياز دادن يك ضربه مشت و يا اخطار بيمورد. سطح مسابقات در المپيك هم بسيار نزديك است اما اگر باهوش باشي، ميتواني جبران كني. من خوشبينانه و آنچه كه از تهِ دلم ميخواهم و لياقت بازيكنانمان است را ميگويم.