مهدی بی باک که خیلی ها معتقدند در حقش مهره سوزی روی داده و شاید بهتر بود برای این مسئولیت سنگین باز هم به خودش زمان بدهد، دو ستاره مهمش یعنی فرزان عاشورزاده و سجاد مردانی را در این رقابت ها تمام قد و قبراق در اختیار داشت. آن چیزی که به حذف ناباورانه این دو ختم شد قطعا همان مشکلات فنی بوده که از زمان المپیک ریو روی تیم ملی سایه انداخته است. آن زمان هم بی باک به اندازه مقانلو به این دو نزدیک بود و پای شیاپ‌چانگ می‌ایستاد. چیزی که در این بین اهمیت دارد، فرصت فرزان و مردانی برای تجربه میدان های مهم آینده است و نباید فراموش کرد که حتی سنگین ترین ناکامی‌ها مثل حذف از المپیک و رقابت های جهانی نباید برای ورزشکار با استعداد نقطه پایان فرض شود.

در موجو آنها که نسبت به دو ستاره تیم کمتر در مرکز توجه بودند، راحت‌تر تا پای مدال آمدند. آرمين هادی پور و میرهاشم حسینی تا فینال بدون فشار و توقع صددرصدی از مدال بالا آمدند یا حجی زواره هم با برنز دینش را تا حدودی ادا کرد.

در این بین تنها کسی که از زیر فشارهای بیرونی سربلند شد، کیمیا علیزاده بود. کیمیا در اولین میدان رسمی بعد از تاریخ سازی در المپیک و جراحی برای طلا نگرفتن اشک ریخت و راضی به نقره نبود.

شاید این تعبیر برای ستاره‌های ناکام مهدی بی باک درست‌ترین حرف باشد که آنها نمی‌دانند کجای کارشان غلط است و کدام مسیر را اشتباه می روند! از گوشه و کنار تیم شنیده می‌شود بچه ها به توانایی‌های خودشان شک کردند. بنابراین ضعف روحی هم تاثیر کتمان ناپذیری در عملکرد هوگوپوشان داشته است.

اما منتقدانی هم هستند که نتیجه رقابت های جهانی را در اثر مشکلات فنی یا روحی نمی دانند و آن را به داستان مدیریت چندین ساله فدراسیون گره زدند. آنها سراغ باقری معتمد، میلاد بیگی و حتی رضا مهماندوست را می گیرند. طلا نگرفتن تیم بی باک هم بیشتر از همه در بین صحبت هایشان پر رنگ شده است. البته این دسته یادی از مهدی خدابخشی دیگر شانس قهرمانی تیم کردند و می گویند باید شرایط انتخابی منصفانه ایجاد می‌شد نه اینکه تنها خدابخشی انتخابی دهد و فرزان بدون انتخابی فیکس تیم ملی شود!

آنچه حالا اهمیت دارد این است که همدلی و یکدست بودن در خانواده تکواندو که سال ها بی حاشیه کارش را با افتخار آفرینی طی می کرد از بین رفته و در این بین ملی پوشان از لحاظ روحی آسیب دیدند و بیشترین لطمه را در روزهایی که می‌توانند در اوج باشند، متحمل شدند. با تمام این موارد معدن طلای استعداد و پتانسیل تکواندوی ایران پا برجاست و آینده منتظر آن است.

هدیه خطیبی
دبير گروه منهاي فوتبال روزنامه ورزشي گل