به گزارش روابط عمومي فدراسيون تكواندو و به نقل از سايت "ورزش سه"، آنچه این روزها به تکواندو ضربه می‌زند، بی اخلاقی حال حاضر است. جائی که تکواندوکاران از بزرگان خود درس می‌گیرند. متاسفانه پیشکسوتان و بزرگان در اوج بی اخلاقی به فدراسیون، سرمربی و مربیان، بجای حمایت، توهین می‌کنند.

این بی اخلاقی و بی احترامی‌ها در تکواندو، جایی به اوج خود می رسد که مقام سومی جهان در میان 183 کشور جهان، کم رنگ جلوه داده شد که گویا جنایتی عظیم رخ داده است.

آیا این است تشکر و قدردانی از زحمات کادر فنی و ملی‌پوشان تکواندو؟ منتقدان بهتر است بجای تخریب، سعی کنند خود را بزرگ‌تر، قوی تر و اطلاعات خود را کامل کنند تا بتوانند خود را نشان دهند.

اما بی اخلاقی در کجا به اوج رسید:

بی اخلاقی زمانی به اوج رسید که بازیکن به خود اجازه داد علیه سرمربی و بازیکنان دیگر توهین کند و کسی حرف نزند. این یعنی شکست.

تیم ملی تکواندو در روز سوم مسابقات قهرمانی جهان در کره جنوبی شاهد این بود که برخی افراد، به خاطر منافع شخصی (که به ظاهر دوست دار تکواندو و در واقعیت دشمن آنند) شروع به تخریب و انتقاد از تیمی کردند که هنوز 5 بازیکن دیگر تا پایان مسابقات داشت.

سرمربی تیم ملی که از لحاظ رزومه کاری تنها سرمربی تیم ملی است که خود 10 سال عضو تیم ملی بوده و حضور در تمامی مسابقات بین المللی را تجربه کرده است و در قالب مربیگری هم تمام مسابقات را از جمله المپیک، تجربه کرده است و از لحاظ فنی و بار مدیریتی یکی از بهترین مربیان حال حاضر است. ناگفته نماند که وی در سال 2014، نامزد بهترین مربی دنیا نیز بود؛ آنگاه مربیان گذشته تیم ملی متاسفانه تحت تاثیر بازیکنان مغرض قرار گرفته و ابراز می کنند که ایشان هیچ فاکتوری برای سرمربی‌گری تیم ملی نداشت.

لازم به ذکر است، کاری که این کادر فنی توانست در این مدت سه ماهه انجام دهد، برگرداندن اخلاق به اردوی تیم ملی بوده و اگر هم از لحاظ فنی ضعیف عمل شده، حداقل توانسته است یکدلی و فروتنی و از خودگذشتگی را میان اعضای تیم ملی برقرار کند و این چیزی است که در اولویت و نماد هر ورزشکار و هر ملتی است.

آنچه باید گفته شود، اینکه کارشناسان بدانند در همه جای دنیا وقتی شخصی سرمربی‌گری تیمی را قبول می کند، حداقل برنامه 2 ساله دارد و اهداف خود را پس از گذشت 2 سال به ثمر می رساند؛ نه آنکه پس از سه ماه.

امید است منتقدان و کارشناسان بجای تخریب این ورزش محبوب، سعی در بالابردن فن و دانش و اطلاعات خود کنند و اگر انتقادی هست از راه اصولی و عادلانه وارد شوند که کمک حاصل شود، نه تخریب.

مطمئناً نه فدراسیون تکواندو و نه کادر فنی، بدون ایراد نیستند. اما باید سعی کرد با انتقادات سازنده و به جا به فدراسیون کمک کرد. همانطور که خیلی از منتقدان با انصاف این کار را در حال حاضر هم انجام میدهند که مطمئناً اثربخش خواهد بود.

اما در مورد مربیان تیم ملی باید گفت: فدراسیون 15 سال برای این مربیان سرمایه‌گذاری کرده تا بتواند از تجربیات آن‌ها استفاده کند. چه بسا پیش از این، یکی از انتقادات به این فدراسیون این بود که از بازیکنان گذشته تیم ملی به عنوان مربی استفاده نمی‌شود.

و امروز وقتی شاهد هستیم که فدراسیون به سمت جوانگرایی رفته و از مربیان جوان و به روز که از قهرمانان گذشته هستند استفاده می‌کند، منتقدان مغرض و بی انصاف می‌گویند که این‌ها جوان و کم تجربه هستند که این هم جای تاسف دارد.

در پایان باید گفت که اگر تکواندو، همدلی و دوستی و محبت بین خود را حفظ کند، همیشه موفق خواهد بود. تکواندوی ایران همه چیز دارد؛ هم افراد با تجربه، هم علم و دانش. تنها راهش این است که منافع شخصی را کنار گذاشته و به دنبال رسیدن به پست و مقام نباشیم. و اگر ایرادی بود با انتقاد سازنده درون خانواده تکواندو و نه بیرون از آن از راهش انتقاد کنیم.

به امید درخشش تیم ملی تکواندوی ایران در بازی های آسیایی و المپیک توکیو.