نکات کاربردی برای والدین ورزشکاران (بخش اول)

شناسه خبر: 53120   دوشنبه 10 مهر 1396 - 16:19

1. خودتان فعال باشید تا فرزندتان هم فعال باشد

والدين فعال، فرزندان فعال تربیت می کنند. زمانی که فرزندان ما، ما را در حال فعالیت ورزشي و لذت بردن از آن مشاهده می كنند، از این حرکت، الگوبرداری کرده و انگیزش آنها برای شروع و ادامه فعالیت ورزشی، بیشتر و بیشتر می شود. از طرفي ديگر اگر والدين، افرادي باشند كه زياد پاي تلویزيون مي نشينند و به کارهایی می پردازند که نشانگر یک فرد بی-تحرک و غیرفعال هست، فرزندان هم به این سمت و سو کشیده می شوند.

2. به فرزندان خود اجازه دهيد تا در تعيين زمان فعالیت ورزشی خود، مشارکت داشته باشند

بچه هايي كه قبل از کسب آمادگي برای فعالیت در ورزش، مجبور به فعالیت ورزشی شده اند، معمولاً تجربۀ بدي داشته اند. زماني كه بچه ها به ورزش علاقمند می شوند، والدين بايد به موضوع مشارکت آنها در تعیین زمان فعالیت ورزشی خود نگاه جدي داشته باشند. زمانی که فرزندان در فرآيند تصميم گيري سهیم می شوند، احساس می کنند که آنها هم دیده می شوند و در این تصمیم گیری تاثیرگذار هستند و به آنها بها داده می شود (فرزندتان این طور احساس می کند که پس من هم هستم). اين کار احساس بهتري از تعهد را ایجاد می کند؛ به این معنی که من ورزش می کنم، چون دوست دارم آنرا انجام بدهم، نه اينكه مجبورم کرده اند که آنرا انجام بدهم.

3. به علايق و الویت های فرزندانتان توجه کنید

اكثر بچه ها علاقه هاي شخصي خود را در سنين پایین پرورش مي دهند، در حالي كه اکثر پدر و مادرها ترجيح مي دهند که فرزندانشان ورزش كنند، بچه ها ممکن است که ترجيح دهند که موسیقی بنوازند. والدين بايد به فرزندان خود اين حق را بدهند تا حوزه تخصصی خود را تشخیص داده و انتخاب کنند یا حداقل در انتخاب آن سهیم باشند. فراموش نکنید كه ورزش در دوره کودکی باید به این بپردازد كه بچه ها می توانند چه ورزش هایی انجام دهند و کدامها برای آنها مناسب است، نه اينكه وسیله ای برای خلاصی والدین از دست کودکان باشد.

4. از ورزش به عنوان يك پرستار بچه استفاده نكنيد

برخی از والدين به اشتباه بر این باور دارند كه مشاركت آنها در ورزش فرزندانشان، صرفاً شامل ثبت نام و رساندن بچه ها به باشگاه و برگرداندن از تمرينات هست، اما اين فقط بخشي از مشارکت والدین است. والدين نه تنها حق نظارت بر مشاركت فرزندانشان در ورزش را دارند، بلكه در این ارتباط، مسئول هم هستند.

5. به جاي تأکید بر روی نتیجه و برنده شدن، بر روي فرآيند لذت بردن تأكيد داشته باشید

تحقيقاتي كه بر روي کودکان ورزشکار انجام شده است، نشان می دهند كه هدف و انگيزه اصلي کودکان از مشارکت در ورزش، خوش گذراندن است. همچنین مطالعات نشان داده اند كه دليل اصلي اينكه چرا جوانان، ورزش را کنار می گذارند، اين است كه ورزش ديگر خوش گذراني نيست و لذتی ندارد. می توان گفت كه بچه ها دوست دارند ورزش را به منظور بازی و خوش گذراني شخصي انجام دهند و زماني كه جنبه خوش گذراني ورزش برای آنها از بین می رود، ورزش را رها مي كنند.

6. به جای مقایسه فرزندتان با دیگران، روي تلاش او در جهت پیشرفت مهارت هایش تأکید داشته باشید

رشد و تکامل با سرعت هاي متفاوتی در کودکان و نوجوانان اتفاق مي افتد و اين موضوع بايد براي آنها واضح و روشن توضیح داده شود. اين مسئله حائز اهميت است، كودكاني كه یادگیری و پیشرفت مهارت هايشان با تأخير است، بدانند که اين مسئله زودگذر است. والدیني که تلاش های فرزندشان را تحسین می کنند، می توانند به فرزندانشان کمک کنند تا از پیشرفت خود در طول زمان لذت ببرند. همين کار دليل بسیاری از تجربه های ارزشمند در ورزش است؛ حتي براي ورزشكاراني كه هيچ وقت ستاره نمي شوند نیز یک ارزش محسوب می شود.

7. مربي فرزندتان را ارزيابي كنيد

والدين بايد با مربيان صحبت كنند. به طور منظم به تمرینات و مسابقات بروند و گاهي اوقات در جلسه تمرين شركت كنند. به علاوه آنها بايد سؤالات زير را در مورد مربیان از خود بپرسند:

-آیا مربیان با ورزشکاران کم سن و سال، با احترام برخورد می کنند؟

- آيا آنها آموزش کافی ديده اند و مربی معتبری هستند؟
- آيا به آنها (فرزندان) فرصت اجرا داده مي شود؟
- آيا آنها (فرزندان) احساس می کنند که كاري كه انجام مي دهند، يك فعاليت خوش گذراني است؟
اگر نه، ممكن است لازم باشد يك تيم ديگر براي فرزندتان انتخاب كنيد.

9. فرزندتان را وسیله رسیدن به رؤیاها و آرزوهای خود قلمداد نکنید

همه والدين تا حدودي با فرزند خود تعريف مي شوند و بنابراين آنها مي خواهند كه فرزندانشان به خوبي عمل كنند. اما گاهي اوقات، والدين توسط فرزندانشان با يك درجۀ افراطي شناخته شده و فرزندانشان ادامه زندگی آنها مي شوند. والدیني که از طریق فرزندانشان "برنده" یا "بازنده" هستند، سندرم والدین ناکام را تجربه می کنند كه فشارهاي شديدي به كودكان وارد مي كنند. در مواردی که والدین آرزوهای تحقق نایافته خود را در فرزندانشان می بینند، ورزشكار بايد پيشرفت كند، در غير اين صورت، هویت والدين تهديد مي شود. براي جلوگيري از اين مسئله، ارزش و هویت خود را با توجه به اينكه فرزندتان چقدر خوب است، مشخص نكنيد. تصور کنید که یک پدر یا مادر همیشه آرزو داشته است تا یک تکواندوکار، بسکتبالیت، کشتی گیر و ... باشد، اما نتوانسته است، و حالا آرزو دارد که فرزندش به دنبال ورزشی برود که این پدر یا مادر همواره آن را دوست داشته است.

10. به بچه ها فرصت بدهید تا موفقيت های زودهنگام را تجربه کنند

تجارب یادگیری به درستی، ساختار یافته طراحی شده اند تا میزان موفقیت اولیه را تضمین کنند و زماني كه بچه ها مهارت هاي ورزشي شان را به درستي اجرا مي كنند، مقدار زيادي از تحسین كلامي داده شود يا تقويت به صورت غيركلامي مانند يك لبخند، يك نوازش بر روي شانه شان يا کف زدن انجام شود. به عبارت ديگر زماني كه ورزشكار کم سن و سال، عملکرد درستي انجام داد، متوجه آن باشيد. علاوه بر اين تلاش و موفقيت آنها را تقويت و تشویق كنيد و به آنها نشان دهید. به ياد داشته باشيد بچه ها چه نشان بدهند و چه نشان ندهند، نكات مثبتي كه به آنها مي گوئيد، به آنها برچسب زده می شود. پس تشویقشان کنید تا لذت موفقیت را بچشند.

11. ابتدا به ايمني فكر كنيد

همۀ افرادي كه در ورزش کودکان و نوجوانان، به طور مداوم فعاليت مي كنند، بايد به دنبال راه هاي عملي براي به حداقل رساندن آسيب باشند. در این بخش به چند نكتۀ ايمني اشاره می کنیم:

- فرد يك چكاپ پزشكي داشته باشد كه بتواند مشكلات پزشكي را سريع شناسايي كند و از موارد جديد جلوگيري كند.
- قبل از شروع فعالیت ورزشی، در شرايط جسمي مناسب باشد.
- قوانين ورزش و اهميت رعايت آنها را بياموزد.
- براي فعاليت، لباس مناسب پوشیده شود.
- تمام تجهيزات حفاظتي لازم را داشته باشيد و از اين كه اندازه و مناسب فرزند شما هستند، اطمينان كسب كنيد.
- اطمينان حاصل كنيد که امكانات و زمين هاي بازي ايمن هستند.
- گرم کردن قبل از تمرین و سرد کردن بعد از آن فراموش نشود.

12. نسبت به علائم درد و آسيب هشيار باشيد

معمولاً كودكان نمي گويند كه درد دارند، چون باور دارند كه مربيان و والدينشان ناراحت مي شوند. در نتيجه بزرگسالان بايد علائم عمومی آسيب در ورزش را بدانند. اينكه آسیب، زود تشخيص داده شود، مهم است. در اولين نشانه هاي درد، ورزشكار را از بازي بيرون آورده و درد را بررسي كنيد، همچنین ورزشكار آسيب ديده نبايد به بازي برگردد تا علائم آسيب به طور كامل رفع شود. ادامه دادن به ورزش مي تواند آسيب را بدتر كند و خطر وقوع آسيب ديگري را افزايش مي دهد.

13.آسان بگیرید و تفریح کنید
سرپرستان ورزش کودکان و نوجوانان بر اين باورند كه يكي از اهداف مهم براي بچه ها خوش گذراندن است، اما ورزشكاران نبايد تنها منافع خوش گذراني ورزش را در نظر بگيرند. بلكه بزرگسالان، والدين، مربيان، مديران و سرپرستان هم بايد از مشاركت خود بهره مند شوند. خوش گذراني يك عامل مسری است كه ورزش کودک و نوجوان را تبديل به يك اولويت در حال توسعه براي همگان مي كند.

«دکتر افسانه صنعت کاران، نیلوفر آسیاچی و محمدصادق رفعت»
کمیته پژوهش فدراسیون تکواندو

تاريخ  ارسال:دوشنبه 10 مهر 1396 - 16:19

تعداد بازديد: 298

کد:53120-1403