1. به فرزندتان اجازه دهيد تا خودش رشته ورزشی اش را انتخاب كند

فرزندتان را مجبور نکنید تا به ورزش مورد علاقه خودتان بپردازد. فقط به اين دليل كه شما ستاره تکواندو تیم دبیرستان خود بوده اید و آن را بسيار دوست داشتید و تکواندو، ورزش مورد علاقه شما بوده است، به اين معنا نيست كه فرزندتان هم مي خواهد همين ورزش را انتخاب كند. در رابطه با کودکان، لذت و خوش گذرانی، بزرگترين انگيزه است. اگر شما آنها را به ورزشي كه دوست ندارند مجبور كنيد، استعدادشان سوخته و به زودي ورزش را رها مي كنند. به آن ها فرصت دهيد تا علايق ورزشي خودشان را كشف كنند، حتي اگر این ورزش با ورزش مورد علاقه شما یکسان نباشد!

2. به فرزندتان اجازه دهيد تا در چند رشته ورزش شركت كند

اگر براي خانواده تان امكان دارد به فرزندتان اجازه دهيد تا بيش از يك ورزش را انجام دهد. اخیراً در این رابطه تحقیقات زیادی منتشر شده است. هيچ چيز بدتر از اين نيست كه فرزندتان را مجبور کنید تا در يك رشته ورزشی فعالیت کند. چون فکر می کنيد این تنها راه خبره شدن است. تحقیقات انجام شده در یکی از تیم های فوتبال نشان می دهد که از بین 42 نفری که از دوران کودکی، فقط فوتبال بازی می کردند، تنها 5 نفر این رشته را ادامه داده اند. هنوز فكر مي كنيد که فرزند شما بايد تنها در يك ورزش تخصص داشته باشد؟

3. مربي مناسب انتخاب كنيد

زماني كه مي گويیم مربي مناسبي پيدا كنيد، والدين هميشه با تعجب به ما نگاه مي كنند. بعضي از آنها فكر مي كنند تعویض تيم بهانه است و آنها بايد هر طور که شده با مربی کنار بیایند. در حالي كه ما هم مخالفیم كه ورزشكاران به منظور رسيدن به بالاترين شانس برنده شدن، تيم به تيم موقعيتشان را تغيير دهند. حقیقت این است که اهميتي ندارد كه تيم مي برد يا مي بازد، مهم این است که آیا مربی برای رشته مورد نظر این سن مناسب است یا خير. اين موارد، نمونه سؤالاتی هستند كه شما بايد راجع به مربي فرزندتان از خودتان بپرسيد:

* آيا فرزندتان از تمرین در حضور این مربی لذت می برد و احساس خوبی دارد؟
* آيا مربي به فرزندتان اهميت مي دهد؟
* آيا مربي اصول درستي را گوشزد مي كند؟
* آيا مربي فقط روي بهترين بازيكنان تمركز مي كند؟
* آيا مربي در طول فصل مسابقات مانند مربي تیم ملی با کودکان رفتار مي كند؟

اگر احساس مي كنيد كه مربي براي رشته مورد نظر این سن مناسب نيست، براي پيدا كردن يك مربي جديد، ترديد نكنيد.

4. به مربي اجازه دهيد تا مربيگري كند

اگر شما مربي نيستيد، مربيگري هم نكنيد. بزرگترين مشكل اين است كه والدين از كنار زمين مربيگري مي كنند، همین کار باعث می شود كه بازيكنان كلافه شوند، زيرا از یک طرف مربي به آن ها مي¬گويد كه چه كار كنند و از طرف دیگر والدين هم به او پیشنهاداتی می دهند. اين کار، فرزند شما را در موقعيت بسیار بدی قرار مي دهد و مجبورش مي كند تا بين خوشحال كردن مربي و والدينش، يكي را انتخاب كند. اين فشاري است كه در واقع هيچ کودکی نبايد با آن مواجه شود.

- لطفاً به جای مربیگری، فقط فرزندانتان را از کنار زمین تشويق كنيد.

5. از گفتگو با مربی نترسید

اغلب والدین حاضر به ملاقات با مربی و بیان مشکلات خود نیستند. از طرفي والدين و دوستان ديگر در مورد رفتارهای بد مربی، به صورت پنهانی غیبت می کنند. اين رفتار سودی ندارد و تنها مشكلات را بیشتر می کند. اگر شما مشكلي داريد، حتماً يك قرار ملاقات با مربي گذاشته و سؤالتان را بپرسيد و در موردش گفت و گو كنيد. اين سؤالات در مورد هر چیزی می تواند باشد، مثلاً: چرا بازيكن ما زياد بازی نمی کند؟ يا اينكه چرا ورزشكاران بايد به این اندازه سخت تمرين كنند؟ اگر سؤال شما با روش درستي پرسيده شود، همه مربيان از گفتگو و پاسخ دهی به شما خوشحال می شوند. البته خیلی از اوقات ممکن است در پاسخ، چیزی را بشنوید که مورد دلخواه شما نباشد.

6. هرگز تصميمات مربي را تضعيف نكنيد

هرگز به فرزندتان ابراز نکنید که با تصمیم مربی، مخالف هستید. اين باعث مي شود كه فرزند شما اعتمادش را به مربي از دست بدهد و تصمیمات آینده مربی را نیز زیر سؤال ببرد. هيچ مربي نبايد با اين مسئله مواجه شود. اين کار باعث مي شود كه همه بازيكنان نسبت به مربی خود بي اعتنا شوند و هماهنگ کردن آنها کار خیلی سختی خواهد بود. در عوض، اگر مربي تصميمي گرفته است كه شما با آن مخالف هستید و مطمئن هستيد كه اين کار ارزش بحث كردن را دارد، يك قرار با مربي گذاشته و در موردش با او صحبت كنيد.

7. اجازه دهيد فرزند شما از مربي اش مربيگري بگيرد

اگر شما مربي را قبول داريد بايد اجازه دهيد كه او به مربيگري اش بپردازد. زمانيكه مربی به هر دلیل، صدايش را روي بازیكن بلند مي كند، والدين بخواهند از فرزندانشان حمايت كنند، ادامۀ مربیگری براي مربي غيرممكن می شود.

- اجازه دهيد فرزندانتان به كساني كه به آن¬ها آموزش مي¬دهند، عادت كنند.

- ورزش، زندگي است، بر آن مسلط شويد.

اين امر يك نکته بسیار مهم است، اما فقط درباره مربياني صدق مي كند كه به بازيكنانشان به درستي آموزش مي دهند و به آنها اهميت مي دهند. مربیِ عاشق، مسئولیت بازیکنان خود را به عهده می گیرد و درس های سخت زندگی را به آنها می آموزد. اين در مورد مربياني صادق نيست كه از بازيكنان خود سوء استفاده مي كنند. اگر مي دانيد كه مربي براي فرزندان شما با عشق مربيگري مي کند، پس به فرزندتان اجازه دهيد كه با عشق بياموزد.

8. داوطلبانه به تیم کمک کنید

هرچه آدمهاي بيشتري به تيم كمك كنند، تیم پربارتر می شود. داوطلب شدن براي كمك به تيم، مي تواند شامل پیدا کردن اسپانسر برای تیم، حمل وسایل مورد نیاز تیم مانند بطری آب و ...، کمک به تهیه لباس تیم، کمک رسانی در رفت و آمد بازیکنان و يا هرچيز ديگري. در هر صورت، از كمك شما قدرداني خواهد شد. اين راه خوبي است تا بتوانيد والدين، بازيكنان و مربي را بشناسيد و تمام فصل مسابقات براي شما لذت بخش تر شود.


«دکتر افسانه صنعت کاران، نیلوفر آسیاچی و محمد صادق رفعت»
کمیته پژوهش فدراسیون تکواندو