به گزارش روابط عمومی فدراسیون تکواندو و به نقل از سایت "ورزش سه" کیمیا علیزاده قهرمان تکواندو زنان ایران که توانست به عنوان اولین زن ایرانی به مدال برنز مسابقات المپیک دست یابد در 19 تیر 1377 به دنیا آمده است. او در وزن 57- کیلوگرم در بازی های المپیک ریو 2016 با پیروزی در دیدار رده بندی مقابل حریف سوئدی توانست به عنوان اولین زن ایرانی در المپیک روی سکو برود.

علیزاده حالا در آستانه بازی هیا آسیایی 2018 - جاکارتا یکی از امیدها و یکی از ستاره ها در میان زنان کاروان ایران است. کیمیا علیزاده پرچمدار ایران در این مسابقات نیز هست. با این ستاره جوان ورزش و تکواندوی ایران گفت و گو کرده ایم که در ادامه آن را می خوانید:

** شما پرچمدار کاروان ایران در بازی های آسیایی 2018 جاکارتا هستید. با توجه به اینکه همیشه ورزشکاران بزرگ این مسئولیت را به عهده داشته اند چه احساسی دارید؟

قبل از هرچیزی خوشحال هستم که در ماه تولدم مسئولیت پرچمداری کاروان بازی های آسیایی ایران به من واگذار شد. این موضوع مسئولیتم را در این مسابقات سنگین می کند چرا که وقتی رزومه پرچمداران ایران در بازی های آسیایی را می خواندم متوجه شدم همه آن ها مدال طلا داشته و تنها یکی دو نفر بودند که با مدال های نقره و برنز این مسئولیت را بر عهده داشته اند. البته من قبل از این پرچمدار کاروان ایران در بازی های المپیک جوانان نانجینگ بوده ام و قبل از این تجربه این را دارم.

** برای خیلی از ورزشکاران افتتاحیه بازی های المپیک و آسیایی بسیار جذاب است و به همین دلیل حضور در مراسم را دوست دارند. حالا شما به عنوان پرچمدار در این رژه حضور دارید برای شما چقدر این موضوع جذاب است؟

نمی توانم بگویم که خیلی بحث جذابیت برایم مطرح است. من در مسابقات جهانی هم پرچمدار بوده ام و قبل از هرچیز پرچمداری کاروان ایران برایم افتخار است.

** بعد از کسب مدال در المپیک به عنوان اولین زن ایرانی، مسئولیت شما از یک ورزشکار صرف گسترده تر شد و تبدیل به یک چهره کمی فرا ورزشی شدید. این موضوع باعث نمی شود فشار بیشتری روی شما باشد؟

بسیاری از فشارها ناخواسته روی بازیکنان وجود دارد و این خود ورزشکار است که باید بتواند شرایط را مدیریت نماید. البته من بخش مثبتش را می بینم و انرژی مثبتش را می گیرم. زمانی که درالمپیک بازی می کردم درست است که تحت فشار بودم اما مسئولیتم به مراتب کمتر از امروز بود و این کار من را برای ادامه راه سخت تر می کند.

در زمان برگزاری مسابقات المپیک از یک ورزشکار جوان تبدیل به چهره ای محبوب و معروف شدید و همانطور که گفتید دیگر زندگی اجتماعی شما صرف باشگاه و تمرینات نبود. این موضوع برایتان دشواری هایی داشت؟

واقعا شرایط دشواری بود اما کم کم با آن کنار آمدم. واقعیتش این است که تکواندو مسیر زندگی من را عوض کرد و بعد از المپیک دیگر نمی تواستم عادی زندگی کنم. خب خیلی ها ممکن بود از من الگوبرداری کنند و کوچکترین اشتباه من می توانست عواقب بدی داشته باشد. این با توجه به سن و سالم کمی سخت بود و باید حواسم را در زندگی شخصی و اجتماعی و حتی فضای مجازی حسابی جمع می کردم. در این مدت و در خیلی جاها خسته و پشیمان شدم اما این احساس گذرا بود و بیشتر از چند دقیقه طول نکشید. خیلی وقت ها این احساس به سراغم می آمد که ای کاش این اتفاقات نمی افتاد و من زندگی آرامم را داشتم و کسی به من توجه نمی کرد اما این مسیری که بود خودم انتخاب کرده بودم و تصمیم گرفتم با آن کنار بیایم.

** بعد از درخشش در المپیک حالا با وجود تغییر شرایط از یک تکواندوکار جوان و با استعداد به یک قهرمان که انتظارها از او بالا هم هست چقدر آماده اید و شرایطتان چگونه است؟

واقعیت این است که من وزنم را تغییر دادم و در وزن 67- کیلوگرم بازی می کنم. در المپیک در 57- کیلوگرم بازی کردم اما امروز شرایط وزن تغییر کرده است. وزن جدیدم وزن مرگ است.

** چرا وزن مرگ؟

در این وزن مدعیان زیادی هستند و هربار یک نفر در آن قهرمان می شود. نسبت به وزن های دیگر این وزن شرایط متفاوتی دارد.

**شما مجبور به تغییر وزن بودید؟

بله چراکه دیگر نمی توانستم وزنم را کم کنم. پیش از المپیک 2020 چندین مسابقه مهم داریم و در حال حاضر تمرکزم را روی آن ها گذاشته ام. شاید مسابقات دیگر زیاد در رسانه ها مهم نباشد اما رویدادهایی در پیش داریم که در رشته ورزشی تکواندو مهم هستند مثل مسابقات قهرمانی جهان که تمرکزم را برای کسب موفقیت در آن گذاشته ام چراکه این مسابقات در ارتقا رنکینگ من موثر هستند و می توانند جایگاه من را تغییر بدهند.

** وضعیت آمادگی شما برای رسیدن به آرزوهای امسال تان چطور است؟

یکسال از میادین دور بودم اما الان به مرز آمادگی رسیده ام فکر می کنم تا زمان مسابقات جهانی و المپیک آسیایی به آمادگی کامل می رسم.

** شما در باشگاه لوازم خانگی کن عضویت دارید. وضعیت تکواندوی باشگاهی زنان خوب است؟

پس از استراحت بازی های المپیک به مسابقات لیگ آمدم. ایران از معدود کشورهایی است که رقابت های باشگاهی دارد و این خیلی خوب است؛ اگر توجه بیشتری به آن شود کیفیت ورزشکاران هم قطعا بالاتر می رود و آنها انگیزه بیشتری خواهند داشت.